To fascynujące, jakie miejsce w naszej świadomości w ostatnim tygodniu zajęła pewna meta-dyskusja. Mam wrażenie, że odbywa się ona na granicy naszej percepcji. Jesteśmy jak pionki na ogromnej narodowej szachownicy, a rycerze szarfę na ramię dostali od damy zwanej Historią.Potyczki dotyczą jej rangi.
Jeśli Katyń to symbol cierpień przeszłych, a poświęcanie mu teraz zbytniej uwagi odciąga nas od modernizacyjnych wyzwań codzienności, to Wawel jest tym bardziej symbolem świetności narodowej całkiem już zramolałej i zaprzeszłej.
Jeśli pamięć historyczna jest jątrzeniem, myślenie kategoriami narodowymi jest anachronizmem to odwoływanie się do ogromnego symbolicznego, narodowego znaczenia Wawelu – jest wpisaniem się w tą anachroniczną logikę.
Jeśli przywiązywanie dużej wagi do historii narodowej to oznaka zaściankowości politycznej, to po co się spierać o zaściankowe monarchistyczne symbole?
Chyba że przyjmiemy, że …….. historia narodowa ma znaczenie.
Czy czasem to nie było jedno z głównych przesłań w działalności Lecha Kaczyńskiego??
Zdaje się, że odbieramy teraz korepetycje wyrównawcze, które pozwalają nam sobie indywidualnie uświadomić jakie tak naprawdę znaczenie przypisujemy historii własnego narodu – każdy, kto chce oceniać ostatnią tragedię i dokonania Prezydenta.
A w sprawie pogrzebu logika podpowiada mi takie proste myślenie:
Jeśli jesteśmy ultrakosmopolityczni i odcinamy się od historycznych symboli, to róbmy to konsekwentnie. Jakie ma znaczenie znaczenie historyczne miejsca, gdzie spocznie Prezydent?
I odwrotnie - im bardziej jesteśmy skłoni przyznać, że historia ma znaczenie w polityce, tym bardziej ranga wieloletniej działalności Prezydenta rośnie. Wawel jest z nią spójny, jeśliby uznać jego symbolizm.
Choć osobiście uważam, że Warszawa -miasto powstałe z gruzów- to dużo nośniejszy narodowy symbol. Żywszy i piękniejszy niż stary, małopolski zamek.
Mity Jagiellońskie są już mocno zakurzone.
Komentarze