Jakie jest najlepsze tłumaczenie angielskiego słowa "solitude" na polski?
Nie: "samotność", nie "odrębność", "izolacja", "opuszczenie", "wyobcowanie" wreszcie też nie "osamotnienie". Samodzielność też ma inne konotacje. (Ta dzielność...) Może - osobność - wydaje się mi najmniej obarczone ocennym wydźwiękiem emocjonalnym. Znaleźć by takie określenie, które by wysuwało na plan pierwszy stan odsunięcia się od innych ludzi, nie tylko fizycznie, ale także mentalnie. Stan zawieszenia wewnętrznego dialogu z istotnymi dla nas innymi.
Życie osobne i proste uprawiał Henry D. Thoreau przez ponad 2 lata i zostawił tego świadectwo w książce, której popularności w Ameryce nie umiem ocenić, ale wydaje sie być ona znaczna mimo upływu prawie dwóch wieków od jej napisania, i dla mnie dość zaskakująca. Nie tak wyobrażam sobie ideał życia, do którego aspirują Amerykanie.
Ktoś polecił mi go niedawno do czytania jako świetnego stylistę języka amerykańskiego. Rzeczywiście. Spodobał mi się rytm jego zdań. Prostych jak życie, które opisywał. Jest jednak emocjonalny efekt uboczny: Nie ufam mu. Jego książka wydaje mi się próbą wylania mocnego fundamentu ideologicznego pod żyycie, które z jakichś powodów lub przypadków prowadził w swej wątłej chatce. Idea samoograniczenia ma w sobie dużo uroku. Thoreau dawała wsparcie przez 2 lata eksperymentu. Urok nie wytrzymuje zdaje się pod naporem rzeczywistości dłużej, potem z nostalgią można napisać własną wersję "Życia w lesie" - lub poczytać oryginalną.
albo posłuchać:
librivox.org/walden-by-henry-david-thoreau/
